Discriminatie betekent letterlijk het maken van verschil. Je spreekt over discriminatie als iemand of een bepaalde groep mensen anders wordt behandeld op grond van kenmerken die er niet toe (mogen) doen.
Verschillende vormen
Bij discriminatie gaat het om bijvoorbeeld belediging, bedreiging, uitsluiting of zonder reden ongelijk behandeld worden. Pesten, schelden, opmerkingen of grappen maken kan discriminerend zijn. Maar ook bijvoorbeeld racistische graffiti kan beledigend of kwetsend zijn. Mensen kunnen ook worden uitgesloten van goederen of diensten vanwege kenmerken die er niet toe doen. Je wordt in een winkel bijvoorbeeld anders behandeld dan andere klanten, of men zegt 'deze regel geldt helaas niet voor jou'.
Een andere vorm is mensen de toegang weigeren ('je mag hier niet naar binnen'), terwijl anderen wel worden toegelaten. Een nog ernstiger vorm is bedreiging of zelfs het gebruik van geweld. Het komt bijvoorbeeld voor dat iemand bespuugd, geschopt of in elkaar geslagen wordt vanwege zijn geloof, seksuele voorkeur of huidskleur.
Kenmerken discriminatie
Onderstaande kenmerken worden gronden genoemd. Discriminatie op basis van deze gronden is in de Nederlandse wetgeving verboden. Discriminatie kan voorkomen op alle maatschappelijke terreinen. Bijvoorbeeld op het werk, in de buurt of wijk, in de dienstverlening, in de horeca, bij huisvesting, in media en reclame, in het onderwijs, bij politie en justitie, bij sport en recreatie of in de privésfeer.
Discriminatie kan voorkomen op basis van de volgende (groeps)kenmerken:
- Ras/afkomst
- Nationaliteit
- Sekse
- Godsdienst/religie
- Seksuele voorkeur
- Leeftijd
- Politieke overtuiging
- Handicap
- Chronische ziekte
- Burgerlijke staat
- Arbeidsduur
- Arbeidscontract
- Genderidentiteit
