“Toen bleek dat de moeder van mijn zoontje niet goed voor hem kon zorgen werd hij in een pleeggezin geplaatst. Zijn moeder en ik waren op dat moment niet meer samen, maar ik wilde graag dat mijn zoontje bij mij kwam wonen zodat ik voor hem kon zorgen. Ik ben immers de biologische vader en had mijn zoontje wettelijk erkend. Helaas werd dit door de hulpverlenersinstantie tegengehouden. Later kreeg ik eenhoofdig gezag over mijn zoontje maar ook dit was niet genoeg om hem bij mij te mogen laten wonen. Ik mocht slechts minimaal omgang met hem hebben.  Uiteindelijk ben ik met mijn advocaat een gerechtelijke procedure gestart welke wij gelukkig hebben gewonnen. Mijn zoontje mocht uiteindelijk toch bij mij komen wonen!

Ik voelde mij door het gebeuren gediscrimineerd op grond van mijn geslacht. Als vader zijnde voelde ik mij niet gehoord en niet serieus genomen. Daarnaast had ik het idee dat mijn Roma/Sinti afkomst hierin ook een rol speelde. Er werd bijvoorbeeld gesuggereerd dat ik niet betrouwbaar zou zijn en er werd getwijfeld aan mijn opvoedcapaciteiten. Hier was echter geen enkele reden voor,  uit onderzoek was dit ook gebleken.

Ik heb mij daarom gewend tot ADB Zeeland  en heb mijn klacht besproken met een medewerker van het bureau. Zij hielp mij door allereerst goed naar mij te luisteren en heeft daarna voor mij een klachtenbrief geschreven die ik kon sturen naar de hulpverleningsinstantie. Er heeft naar aanleiding van deze brief een gesprek plaatsgevonden met de hulpverleningsinstantie waarbij de medewerker van ADB Zeeland mij ondersteunde. Zij hielp mij wanneer ik het even niet meer wist en vatte het gesprek voor mij samen. De ingediende klacht werd gegrond verklaard, waarna het beleid van de hulpverleningsinstantie werd aangepast. 

Mede dankzij de steun van ADB Zeeland ben ik nu nog elke dag gelukkig dat mijn zoontje bij mij woont en kan ik hem zien opgroeien in zijn eigen vertrouwde omgeving!”